قتل عام درمانی

در آستانه شانزدهم آذر ، تغییر رئیس دانشگاه تهران و انتصاب فردی روحانی ، عکس العمل فوری گروههایی از دانشجویان را بدنبال داشته است . آیا این اقدام به همین جا خاتمه می یابد و فقط باهدف تصرف یک سنگر و پایمال کردن دستاورد قبلی دانشگاهیان ، یعنی تعیین ریاست دانشگاه توسط نهاد های دانشگاهی ، و البته ایجاد شغل (چندم؟) برای یکی از خودی ها صورت گرفته است (و باید به قدم آخر و خاتمه کار تعبیر شود) ، یا قدم اول و تمهید مقدمه برای پروژه جدید قتل عام درمانی است ؟ سازمانهای دانشجویی باید هوشیار باشند و به این تحریکات عاقلانه نگاه کنند